Boswellia serrata is een middelgrote tot grote bladverliezende boom die van nature voor voorkomt in India en het Punjabgebied.
Door insneden in de boom wordt een hars geoogst dat penta-cyclische sesquiterpenen bevat, de zogenaamde beta-boswelliazuren waaronder β-boswelliazuur, acetyl-β-boswelliazuur, 11-keto-β-boswelliazuur en acetyl-11-keto-β-boswelliazuur (AKBA).
In vitro studies en diermodellen tonen aan dat boswelliazuren de synthese van pro-inflammatoir enzyme, 5-lipoxygenase (5-LO) remmen. Bestanddelen van andere planten kunnen dit enzyme ook blokkeren, maar ze doen dat op een meer algemene manier, als antioxidant, terwijl boswelliazuren een specifieke remmer van 5-LO blijken te zijn. 5-LO genereert inflammatoire leukotriënen, die ontstekingen veroorzaken door het bevorderen van schade door vrije radicalen en migratie van ontstekingsproducerende cellen naar het ontstoken lichaamsgebied. Boswelliazuren bleken daarom specifieke, niet-redoxremmers van leukotrieensynthese te zijn, die ofwel direct interageren met 5-LO ofwel de translocatie ervan blokkeren. Van de vier boswelliazuren is 3-acetyl-11-keto-β-boswellic acid (AKBA) de krachtigste remmer van 5-LO.
In tegenstelling tot niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID’s), waarvan bekend is dat ze de glycosaminoglycansynthese verstoren, waardoor articulaire schade bij artritis wordt versneld, is aangetoond dat boswelliazuren deze afbraak van glycosaminoglycanen significant verminderen. In vivo onderzoek naar het effect van Boswellia-extract en ketoprofen (een NSAID) op het glycosaminoglycaanmetabolisme toonde immers aan dat Boswellia de afbraak van glycosaminoglycanen (een belangrijk bestanddeel van collageenrijke weefsels, zoals kraakbeen, tussenwervelschijven, luchtpijp, botten, bindweefsel, vaatwanden en van de synoviale gewrichtvloeistof) aanzienlijk verminderde in vergelijking met controles, terwijl ketoprofen een verlaging van het totale weefselglycosaminoglycaangehalte veroorzaakte!
Van boswelliazuren is ook waargenomen dat ze leukocytenelastase (HLE) remmen, dat mogelijk betrokken is bij de pathogenese van emfyseem. HLE is een serineprotease, dat de weefsels verwondt, wat op zijn beurt het ontstekingsproces in gang zet. Deze dubbele remmende werking op het ontstekingsproces is uniek voor boswelliazuren.
Klinische onderzoeken (dubbel-blind, placebo controlled) van Boswellia-extracten hebben aangetoond dat de symptomen bij patiënten met artrose en reumatoïde artritis verbeteren en dat Boswellia-zuren pijn verminderen en de kniegewrichtsfuncties aanzienlijk verbeteren en in sommige gevallen zelfs binnen zeven dagen verlichting bieden.