Hoefbevangenheid

 

Klinische symptomen van hoefbevangenheid zijn onder meer gevoelige voeten die zich ontwikkelen tot onvermogen om te lopen, een verhoogde digitale puls en verhoogde temperatuur in de hoeven. Ernstige gevallen met uiterlijk zichtbare klinische symptomen en progressie van de ziekte kan leiden tot perforatie van het hoefbeen door de hoefzool en het niet meer kunnen rechtstaan, met mogelijke noodzaak tot euthanasie.

Laminitis of hoefbevangenheid betekent letterlijk ontsteking van de laminae, de cellen die het hoefbeen met de hoefwand verbinden, en hoewel het controversieel blijft of dit het primaire ziektemechanisme is, komt er in een aantal gevallen van de ziekte al heel vroeg tekenen van ontsteking voor. Aangenomen wordt dat een ernstige ontsteking de laminae beschadigt, wat resulteert in een vermindering van de hechting. De normale krachten die op de hoef worden uitgeoefend, zijn dan sterk genoeg om de resterende laminae te scheuren, wat resulteert in een verbreking van de verbinding tussen hoefbeen en hoefwand. Wanneer dit ernstig genoeg is, resulteert dit in een verplaatsing van het hoefbeen in de hoefcapsule, wat in het ergste geval tot doorbreken van de zool kan leiden. De meeste gevallen van hoefbevangenheid komen voor in beide voorvoeten, maar hoefbevangenheid komt ook voor bij alle vier de voeten, alleen de achtervoeten of één voet.

Een van de nieuwste theorieën voor de moleculaire basis van hoefbevangenheid betreft matrix metalloproteïnasen (MMP’s). Metalloproteïnasen zijn enzymen die collageen, groeifactoren en cytokinen kunnen afbreken om de extracellulaire matrix van weefsels te hermodelleren. Om weefselschade te voorkomen, worden ze gereguleerd door weefselremmers van metalloproteïnasen (TIMP’s). In het geval van hoefbevangenheid wordt gedacht dat een onderliggende oorzaak een onbalans van MMP’s en TIMP’s veroorzaakt, waardoor MMP’s worden begunstigd, zodat ze stoffen in de extracellulaire matrix kunnen splitsen en daardoor het basismembraan kunnen afbreken.

FLEX

Eigen veterinair onderzoek vertoonde in een aantal gevallen merkelijke verbetering bij orale administratie van collageen-hydrolysaten aan hoefbevangen paarden.